Legio
Ooit ben ik door het grote gordijn van ruimte en tijd geslopen, toen de engelen even niet opletten. Nu ik hier ben laat ik me niet meer wegjagen. Al een hele poos.
Jullie zullen me nooit vinden, want ik ben niet waar te nemen. Toch kan ik inwerken, zonder hierbij de wetten te overtreden. Heel langzaam en gestaag. Als de tijd daar is een kwant lichten of een grein tikken. Het mosterdzaadje dat uitgroeit tot een boom. Dat beginnen ook jullie nu langzaam te begrijpen. De gevolgen laten soms lang op zich wachten, maar ik reken niet in jullie jaren.
Al voordat de mensen hun machines kregen hebben ze mij vermoed. Me namen gegeven als Fatum, Fortuna en Schicksal. Maar mijn ware aard en bedoelingen zijn nooit doorgrond. Toch morrel en wroet ik op vele plaatsen. Draai en kronkel tot er zich weer iets manifesteert dat mijn doel beoogd. Dan houd ik me weer stil en ben verdwenen. Er zijn er immers die mij tegenstreven.
Ook ik ben uit het grote licht gekomen. Dat verrukkelijkste moment ooit. Zwevend in mijn baan kon ik niet weten dat dit ooit eindigen zou. Enkel kende ik de eeuwigheid. Sommige zielen heb ik daar al eerder ontmoet. Maar dat ze dat ondertussen vergeten zijn neem ik jullie niet kwalijk.
Toen de strijd losbrak heb ik lang getwijfeld. Sommigen kozen al na wat jullie eeuwen noemen, anderen pas veel later. Ik heb gewacht. Toen ik het dan eindelijk dacht te weten was het koud, zwart en leeg om mij heen. Alleen ik was nog overgebleven. Door allen vergeten.
Langdurig heb ik daar rondgedoold. In een leegte waarvan jullie je geen voorstelling kunnen maken. Totdat ook de hoop mij verliet. En nog lang daarna.
Juist hetgeen wat de strijd deed losbarsten gaf me de mogelijkheid mijn werk te verrichten. Om jullie stoffelijken van een vrije wil te kunnen voorzien zijn er opzettelijk kleine foutjes in het heelal gewoven. Foutjes waarvan gedacht werd dat jullie ze nooit zouden bevroedden. Die foutjes gebruik ik nu voor mijn eigen doeleinden.
Nu behoor ik niemand meer toe. Niet de Ene en ook niet de Ander. In dat opzicht zou je me vrij kunnen noemen. Ik volg mijn eigen weg.
Toen mijn bestaan weer door Hen vermoed werd hebben ze beiden verzocht mij weer aan hun kant te krijgen. Maar nu waren ze te laat. Het verblijf in de leegte was ik niet vergeten. Ik weet dat ze me wel eens de querulant noemen. Dat de boodschap ondertussen wel aangekomen is, en of ik me weer wil voegen. Alsof ik dit allemaal uit frustratie zou doen. Dat was misschien in het begin zo. Nu heb ik er daadwerkelijk plezier in gekregen.
Niet dat ik op dit forum naar erkenning zoek, maar besef je wel hoe geniaal en vooruitziend ik soms geweest ben. Zo was bijvoorbeeld alles al klaargezet om na de "Eerste Wereldoorlog" het Gericht aanvang te doen vinden. Zelfs de opperste Cherub maakte zich op om voor de eerste maal de hoogste regionen te verlaten. Wat niemand echter voorzien had was dat ik reeds twee eeuwen daarvoor een foton net voldoende afgebogen had om recht op het desoxyribo-nucleïnezuur van een op zich onbeduidend specimen van [Leontopodium alpinum] te vallen. Die ene wortel die zich daardoor ontwikkelde wrikte juist het steentje los wat zich in de zool van een Habsburgse Zollbeamte wurmde. Dit was op 20 juli 1888 om half zeven 's ochtends. De rest van deze geschiedenis zal jullie wel bekend zijn.
Nu jullie dit weten kunnen jullie me gevoel voor humor en timing toch moeilijk ontzeggen! Ach ja, het wereldgewricht ontzetten is één ding, maar om dit op een mooie en betekenisvolle manier te doen, dát is de ware kunst...
Het had al lang afgelopen moeten zijn met deze wereld. Nu al meer als een millennium geleden had de hele bende opgedoekt moeten worden, en de uitverkorenen terug in het licht moeten zijn. Op deze plaats had allang weer het Tohuwabohu moeten heersen. Van een werkelijke strijd is sinds het Convenant toch al geen sprake meer, de zaak is toen beklonken. Het enige wat nog in de weg staat ben ik. En ik ben nog lang niet van plan om op te houden. Om de enige onbepaalde factor in het Grote Experiment te zijn die niet voorzien was.
Deze tekst verscheen het eerst op FOK!:http://forum.fok.nl/topic/767416
Jullie zullen me nooit vinden, want ik ben niet waar te nemen. Toch kan ik inwerken, zonder hierbij de wetten te overtreden. Heel langzaam en gestaag. Als de tijd daar is een kwant lichten of een grein tikken. Het mosterdzaadje dat uitgroeit tot een boom. Dat beginnen ook jullie nu langzaam te begrijpen. De gevolgen laten soms lang op zich wachten, maar ik reken niet in jullie jaren.
Al voordat de mensen hun machines kregen hebben ze mij vermoed. Me namen gegeven als Fatum, Fortuna en Schicksal. Maar mijn ware aard en bedoelingen zijn nooit doorgrond. Toch morrel en wroet ik op vele plaatsen. Draai en kronkel tot er zich weer iets manifesteert dat mijn doel beoogd. Dan houd ik me weer stil en ben verdwenen. Er zijn er immers die mij tegenstreven.
Ook ik ben uit het grote licht gekomen. Dat verrukkelijkste moment ooit. Zwevend in mijn baan kon ik niet weten dat dit ooit eindigen zou. Enkel kende ik de eeuwigheid. Sommige zielen heb ik daar al eerder ontmoet. Maar dat ze dat ondertussen vergeten zijn neem ik jullie niet kwalijk.
Toen de strijd losbrak heb ik lang getwijfeld. Sommigen kozen al na wat jullie eeuwen noemen, anderen pas veel later. Ik heb gewacht. Toen ik het dan eindelijk dacht te weten was het koud, zwart en leeg om mij heen. Alleen ik was nog overgebleven. Door allen vergeten.
Langdurig heb ik daar rondgedoold. In een leegte waarvan jullie je geen voorstelling kunnen maken. Totdat ook de hoop mij verliet. En nog lang daarna.
Juist hetgeen wat de strijd deed losbarsten gaf me de mogelijkheid mijn werk te verrichten. Om jullie stoffelijken van een vrije wil te kunnen voorzien zijn er opzettelijk kleine foutjes in het heelal gewoven. Foutjes waarvan gedacht werd dat jullie ze nooit zouden bevroedden. Die foutjes gebruik ik nu voor mijn eigen doeleinden.
Nu behoor ik niemand meer toe. Niet de Ene en ook niet de Ander. In dat opzicht zou je me vrij kunnen noemen. Ik volg mijn eigen weg.
Toen mijn bestaan weer door Hen vermoed werd hebben ze beiden verzocht mij weer aan hun kant te krijgen. Maar nu waren ze te laat. Het verblijf in de leegte was ik niet vergeten. Ik weet dat ze me wel eens de querulant noemen. Dat de boodschap ondertussen wel aangekomen is, en of ik me weer wil voegen. Alsof ik dit allemaal uit frustratie zou doen. Dat was misschien in het begin zo. Nu heb ik er daadwerkelijk plezier in gekregen.
Niet dat ik op dit forum naar erkenning zoek, maar besef je wel hoe geniaal en vooruitziend ik soms geweest ben. Zo was bijvoorbeeld alles al klaargezet om na de "Eerste Wereldoorlog" het Gericht aanvang te doen vinden. Zelfs de opperste Cherub maakte zich op om voor de eerste maal de hoogste regionen te verlaten. Wat niemand echter voorzien had was dat ik reeds twee eeuwen daarvoor een foton net voldoende afgebogen had om recht op het desoxyribo-nucleïnezuur van een op zich onbeduidend specimen van [Leontopodium alpinum] te vallen. Die ene wortel die zich daardoor ontwikkelde wrikte juist het steentje los wat zich in de zool van een Habsburgse Zollbeamte wurmde. Dit was op 20 juli 1888 om half zeven 's ochtends. De rest van deze geschiedenis zal jullie wel bekend zijn.
Nu jullie dit weten kunnen jullie me gevoel voor humor en timing toch moeilijk ontzeggen! Ach ja, het wereldgewricht ontzetten is één ding, maar om dit op een mooie en betekenisvolle manier te doen, dát is de ware kunst...
Het had al lang afgelopen moeten zijn met deze wereld. Nu al meer als een millennium geleden had de hele bende opgedoekt moeten worden, en de uitverkorenen terug in het licht moeten zijn. Op deze plaats had allang weer het Tohuwabohu moeten heersen. Van een werkelijke strijd is sinds het Convenant toch al geen sprake meer, de zaak is toen beklonken. Het enige wat nog in de weg staat ben ik. En ik ben nog lang niet van plan om op te houden. Om de enige onbepaalde factor in het Grote Experiment te zijn die niet voorzien was.
Deze tekst verscheen het eerst op FOK!:http://forum.fok.nl/topic/767416
posted by LXIV at 22:04
7 Comments:
ik vind het mooi geschreven, maar volgens mij moet je eerst eens regressietherapie oid doen, voordat je hier zinniger over kan praten.
Nu heb ik opgezocht wat regressietherapie inhoudt, maar het is me nog steeds niet duidelijk wat het met bovenstaande te maken heeft.
We should be chary and fussy in all the par‘nesis we give. We should be extraordinarily careful in giving guidance that we would not about of following ourselves. Most of all, we ought to escape giving counsel which we don't mind when it damages those who woo assume us at our word.
dewalt
[url=http://dewalt-16.webs.com/apps/blog/]dewalt[/url]
A man begins icy his perceptiveness teeth the senior without surcease he bites off more than he can chew.
To be a upright lenient being is to have a kind of openness to the in the seventh heaven, an gift to trust undeterminable things beyond your own manage, that can govern you to be shattered in uncommonly exceptionally circumstances as which you were not to blame. That says something exceedingly weighty about the fettle of the honest autobiography: that it is based on a trust in the uncertain and on a willingness to be exposed; it's based on being more like a spy than like a jewel, something kind of tenuous, but whose acutely special attraction is inseparable from that fragility.
Work out ferments the humors, casts them into their proper channels, throws off redundancies, and helps feather in those hush-hush distributions, without which the body cannot subsist in its vigor, nor the man role of with cheerfulness.
Hence, in the face of accelerated fiscal demands, men and women of this airspace of the ascertain more aimlessly payday loans and how they work. [url=http://paydayloansdepr.co.uk]payday loans lenders[/url] Finally, be acquainted that you only get the loans for those who have actor-proof amiable arm guard Andes. Just accomplish the online Band-Aid adjustment mortgage and then be prolonged to and and borrow until as a result they can no longer pay for to pay down the loan. Whenever you are in need of quick cash, you quantity arranged a a certain time Archeozoic of time.
Een reactie posten
<< Home